Friday, February 12, 2010

Lesen dan Kereta kecil warna merah

Hatiku berdebar-debar. Aku rasa debar yang ni lebih dari debar masa nak ambil keputusan SPM dulu. Jantung aku ni dah melebihi tahap degupan yang dibenarkan. Silap haribulan boleh krem jantung aku ni. Mujurlah aku ni ada semangat cintakan Negara yang tinggi, semuanya aku tempuhi dengan senyuman. Tapi apa kaitan debaran dengan semangat cintakan Negara?

Manalah aku tak berdebar, harini pihak JPJ ingin menguji cara pemanduan aku. Kalau cara aku bawa kereta macam mamat turbo yang nak masuk simpang tapi tak tahu nak bagi signal, pastu brek tak tentu hala, memandu secara melulu dan memandu sambil main SMS, confirm aku tak lulus.

Tapi bukan itu yang menyebabkan aku berdebar, masalahnya aku tak berapa pandai bawa kereta. Oit, bukan aku tak pandailah, aku tak pandai nak bawa kereta tranmisi manual. Aku selalu bawa yang auto je. Tekan brek, masuk gear, tekan minyak, jalan. Jumpa simpang bagi signal, belok. Takde masa nak fikir mana nak tekan clutch, nak cari gear, nak lepas clutch slow-slow. Apa cerita kereta mati masa nak masuk simpang. Kalau ada makwe tengok dah tentu aku rasa nak nyorok dalam bonet. Kalau bawa kereta auto dah tentu boleh ushar-ushar makwe.

Dah la semalam baru aku berlatih. Itu pun tak sampai sejam. Aku dah mula gelabah. Bila-bila masa je nama aku boleh kena panggil. Sambil tunggu tu adalah seorang mamat ni. Muka skema ala-ala majnun camtu beborak dengan aku. Aku cakaplah dekat dia aku tak berapa pandai bawa kereta manual ni. Mamat skema ni dengan loghat Terengganu yang pekat terus cuba mendebarkan aku lagi.

“Doh guane mung nak test ni? Enjing mapuh skali kire dok luluh doh tu.”

Ah cilakak lah mamat ni. Janganlah nak lebih-lebih pula. Aku ni dah la rasa semacam ni.

“Ade saing kawe lagu ni la. Enjing mapuh trus JPJ suroh turun. Dok lulus pah ko lonie.” Penuh semangat mamat majnun ni.

Aku cuba nak kontrol keadaan. “Bukan tak pandai sangat bang, kadang-kadang tu bila nak kona rasa macam terdrift pula. Pastu kalau dekat bukit rasa tak berapa nak konfiden je bang.”

“Senang je tuh. Mung maing minyok die kuat sket baru la dok mapuh kreto tu.”

“Kalau yang tu tak payah nak bagitahu pun tak apa bang. Ada juga yang kena ongbak ni kang.” Bisik aku dalam hati yang sedikit kecewa.

“Abang ni pakai smart-smart dengan kasut futsal, baju masuk dalam, seluar berseterika ni kerja kat sini ke?” Aku cuba mengubah topik.

“Dok la, kawe nok ambik leseng jugok tapi ni mari nok tengok dulu lagu mano dio wak. Nanti mari senang sket doh tau lagu mano. Lagipong kawe pong tak pandai jugok nak bawak kreto ni. Pegang stereng mase kreto dok gerok penoh la. Bowok kreto lagi la dok penoh.” Dengan penuh semangat mamat majnun ni berkata-kata.

Aku secara tiba-tiba rasa lain macam. Dalam kepala otak aku yang geliga ni ada beberapa pilihan. Samaada nak penyepak, penerajang, paranawei, atau bagi ongbak je kat mamat majnun ni. Tapi mujurlah semangat cintakan negara masih menebal lagi dalam diri aku, aku bersabar sambil penumbuk padu maut aku simpan dalam kocek seluar.

Tadi punya lah cakap macam dia teror sangat bawa kereta. Rupanya nak tekan clutch belum tentu tahu kat mana. Cilakak.

Aku terus blah menuju ke sekumpulan makcik-makcik yang tengah beborak sambil tunggu giliran macam aku. Makcik-makcik ni pun boleh tahan juga diaorang punya topik. Ada ke patut cerita pasal abang JPJ tu kacak. Diaorang tak perasan ke diorang tu anak dah 7? Gampit.

NotaJPJ: Sampai sekarang aku bengang kat mamat majnun tu. Pandulah dengan berhemah. Bukan berkhemah ditepi jalan sambil makan pulut bakar. Kena langgar, padan muka.

No comments: